Pierwsze wzmianki o Bakończycach, które położone są na południowy - wschód od Przemyśla pochodzą z końca XIV wieku. Mieściły się tutaj tereny łowieckie króla Ludwika Węgierskiego. W 1772 roku Bakończyce nabył Ignacy Cetner, wojewoda bełski. Około 1815 roku jego bratanek Jędrzej Cetner zbudował tu niewielki dwór otoczony parkiem. Dwór w Bakończycach był ulubionym miejscem spotkań towarzyskich ziemiaństwa w okolicy. W 1854 roku Bakończyce nabył Konstantyn Czartoryski, przekazując je następnie swojemu synowi. W 1868 roku dobra bakończyckie przeszły w ręce Hieronima Lubomirskiego. Dopiero z jego inicjatywy w latach 1885 - 1887 wybudowano zespół pałacowy, zgodnie z projektem Maksymiliana Nitscha. Pałac składał się z dwóch kondygnacji i był obiektem o zróżnicowanej bryle. W północno - wschodniej części znajdowała się wieża. Elewacje urozmaicały elementy neobarokowe, neogotyckie i neoromańskie. Pałac był otoczony parkiem, w którym znajdował się staw, a w nim wyspa. W pobliżu znajdował się folwark, którym hodowano konie oraz browar. Ostatnim właścicielem dóbr był Jerzy Lubomirski, który zmarł w 1945 roku w ZSRR. Zarówno podczas pierwszej jak i drugiej wojny światowej pałac został zdewastowany. Po ostatniej wojnie światowej w pałacu mieściło się technikum rolnicze. Od 1 czerwca 2001 roku część pomieszczeń stanowiła siedzibę Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej. Natomiast od 13 czerwca 2006 roku teren pałacu zajmuje Państwowa Wyższa Szkoła Wschodnioeuropejska w Przemyślu. Stary spichlerz przerobiono na nowoczesną bibliotekę, a budynki znajdujące się w parku są siedzibami wydziałów uczelni. Odrestaurowano także neogotycką bramę wjazdową na teren parku.