Pałac w Zarzeczu |
Pałac w Zarzeczu został zbudowany w latach 1817 - 1819. Należał on do Ignacego Krasickiego i jego żony Magdaleny z Dzieduszyckich. Architektem, który zaprojektował pałac był sprowadzony z Warszawy Christian Piotr Aigner. Natomiast pracami sztukatorskimi zajmował się Fryderyk Bauman, w owym czasie uważany za wielkiego mistrza. Pałac jest piętrowy, murowany ma kształt prostokąta. Z jednej strony dobudowana jest oranżeria, a z drugiej rotunda. Wewnątrz pałacu znajdowało się kilka reprezentacyjnych pomieszczeń. Na pierwszym piętrze w rotundzie znajdowała się okrągła sala zakończona kopułą. Sala ta razem z salą znajdującą się pod nią, która spełniała rolę sali balowej były najbardziej udekorowanymi pomieszczeniami w pałacu. Znajdowały się również salony oraz pokoje gościnne i recepcyjne, przez które można było wyjść na taras, albo udać się do parku. W latach świetności Zarzecze obok Przeworska i Łańcuta było jednym z głównych ośrodków życia towarzyskiego i kulturalnego w całym regionie. Na balach wydawanych przez Magdalenę Dzieduszycką bawiła sięs szlachta i arystokracja z całej Galicji. Do 1944 roku pałac pozostawał w rękach rodziny Dzieduszyckich, w listopadzie tegoż roku zostali oni wyrzuceni przez władze komunistyczne, pozwalając zabrać im część rzeczy osobistych. Przed całkowitą dewastacją pałac został uchroniony dzięki mieszkańcom Zarzecza. W drugiej połowie lat 80. Wójt Gminy Zarzecze Wiesław Kubicki wraz z wojewódzkim konserwatorem zabytków oraz przy finansowym wsparciu przez ministra kultury odrestaurował zamek. W 1999 roku rodzina Dzieduszyckich zrezygnowała z dochodzenia praw własnościowych do pałacu w Zarzeczu. Obecnie w pałacu znajduje się Muzeum Dziediszyckich, a także Ośrodek Spotkań Międzynarodowych i Krajowych.
Tekst przygotowany w oparciu o materiały: T. Budziński, "Zamki i Pałace Polski Południowo - Wschodniej", wyd. Libri Ressovienses, Rzeszów 1998. www.zarzecze.itl.pl
|