Zamek w Dąbrówce Starzeńskiej Drukuj
Swymi dziejami zamek w Dąbrówce Starzeńskiej sięga czasów średniowiecza. Położony jest nad Sanem w gminie  Dynów, gdzie pierwsza zmianka źródłowa pochodzi z 1436 r.  Pierwotnie zamek należał do Kmitów, lecz u schyłku XVI stulecia przeszedł w ręce  Stadnickich później Ogińskich (koniec XVII w.), a po nich Podolskich. Blisko sto lat później Dąbrówkę z zamkiem nabyli Starzeńscy, przybierając nazwę Dąbrówka Starzeńska.
Warto dodać ze w XV w. we wsi istniał już drewniany dwór obronny, którego miejsce zajął renesansowy murowany zamek. Był on założony na rzucie kwadratu z czterema basztami w narożach. W części południowej usytuowano bramę wjazdową prowadzącą na dziedziniec.

dabrowka.jpg

W swej historii na przestrzeni dziejów, zamek wielokrotnie służył miejscowej ludności za schronienie przed najazdami wroga. Podczas powstania styczniowego przebywali tu dwaj znani dowódcy; Langiewicz oraz Mierosławski. Wówczas August Starzeński zorganizował im ucieczkę przed aresztowaniem przez wojska Austro-Węgierskie. Latem 1937 r. wraz z żona utonął w nurtach Sanu ostatni właściciel - Juliusz Starzeński. 
Do roku 1939 zamek był w pełni uzytkowany i mieścił wiele dzieł sztuki oraz obszerną bogatą bibliotekę. Gdy Armia Radziecka zajęła prawą stronę Sanu, żołnierze rozlokowali się w opustoszałych pomieszczeniach zamku, równiez i we wspomnianej bibliotece z której wyrzucili wszystkie książki i spalili je na garnizonie.
Do 1947 roku istniały cztery baszty i łączące je dwie przewiązki. Zawierucha wojny oraz bandyckie grupy UPA nie oszczędziły również tego zamku, który został spalony podczas walk. Dziś można zobaczyć ruiny baszty i kaplice grobową Starzeńskich mieszczącą się w parku. Dookoła twierdzy zachowały się części nasypów i fos, które prawdopodobnie usypali jeńcy tatarscy.
Jak mówi ludowy przekaz, zamek został prawdopodobnie wybudowany przez królową Bone dla wojewody Firleja. A kolejna legenda mówi o istnieniu podziemnych korytarzy łączących zamek z Dynowem.